2010-12-27
2010-12-23
2010-12-16
2010-10-26
2010-10-03
2010-09-13
2010-08-25
2010-08-15
santiago 2011
Para que non se diga que o Santiago se fai en 10 días, digo eu... ¿xa sera hora de ir pensando no santiago do ano que ven??? Admitense voluntarios para colaborar, e xa sabedes se non hai voluntarios habera rmistas por decreto.
2010-07-27
2010-07-23
Comprade ou lede a Voz de Galicia 23-07-2010, sección Lugo, ven un artigo de Doncos
Decoroso edita:
Noticia principal
2010-07-14
2010-05-31
2010-05-10
O pumar
Antes que te derribe, pumar das Dequintas,
con su hacha el leñador, y el carpintero
te convierta en melena de campana,
lanza de carro o yugo de carreta;
antes que rojo en el hogar, mañana,
ardas en alguna mísera caseta,
al borde de un camino;
antes que te descuaje un torbellino
y tronche el soplo de las sierras blancas;
antes que el río hasta la mar te empuje
por valles y barrancas,
pumar, quiero anotar en mi cartera
la gracia de tu rama verdecida.
Mi corazón espera
también, hacia la luz y hacia la vida,
otro milagro de la primavera.
con su hacha el leñador, y el carpintero
te convierta en melena de campana,
lanza de carro o yugo de carreta;
antes que rojo en el hogar, mañana,
ardas en alguna mísera caseta,
al borde de un camino;
antes que te descuaje un torbellino
y tronche el soplo de las sierras blancas;
antes que el río hasta la mar te empuje
por valles y barrancas,
pumar, quiero anotar en mi cartera
la gracia de tu rama verdecida.
Mi corazón espera
también, hacia la luz y hacia la vida,
otro milagro de la primavera.
2010-03-16
Chegou o ferrocarril a Doncos
É unha locomotora prestada, por iso é tan horrenda, e estará por Doncos tan só unhas semanas, pero xa se pode decir que temos línea de ferrocarril en Doncos. Línea de 4,5 metros de lonxitude na que non se pode correr moito... e locomotora de 80 cm. de largo, con dúas baterías de coche e un motorillo eléctrico.
2010-03-07
É VERDADE QUE SOMOS MAIS? NOVA NA VOZ
San Andrés ten pouco parecido con Blanes. A primeira é unha parroquia pequena das Nogais, no corazón da comarca dos Ancares. O segundo é un municipio da Costa Brava. Aí vivía Yolanda Jarillo. Pero en decembro fixo as maletas e cruzou toda a cornixa cantábrica ata chegar a San Andrés. Cambiou os turísticos areais cataláns pola illada montaña lucense. Nunca había estado aquí. Oíra falar centos de veces á súa parella daquel lugar ao que viaxaba de pequeno cada verán para pasar as vacacións, pero nunca vira como os tons verdes asaltan aos condutores que ascenden pola pista que conecta As Nogais con San Andrés.
«Estivemos a vivir en varias cidades catalás. En Xirona, Barcelona, en Blanes. Pero alí a vida é moi cara. Aquí ganas menos que en Cataluña, pero o soldo alcanza para moito máis.
Pero non todo é fácil. En San Andrés non hai auga da traída. A rede non chega. Cada veciño ten un pozo ou toman a auga das leiras. «Estamos a tratar de arranxar o problema co Consorcio de Augas do Cantábrico. Polo momento, temos que levar a auga en garrafas, pero con todo é mellor que non gañar para facturas. é unha experiencia. Vivimos mellor que pagando e pagando. En Blanes gañabas mil euros, pero pagabas uns 800 de aluguer. Por aquí, nas Nogais, podes atopar unha bufarda por uns 150 euros. En Cataluña iso é algo impensable», apunta.
Tampouco lle foi complicado atopar traballo. Chegou en decembro e, practicamente, empezou como camareira nun bar-hostal do municipio. A súa parella tamén o achou pronto, no seu, como oficial de primeira nunha empresa local.
Pero non son os únicos que tratan de regresar ás raíces que deixaron atrás os seus pais ou avós. «Por aquí nas parroquias do concello hai como unhas catro familias que volveron de Cataluña e hai outra dun pobo de aí arriba que, ao parecer, tamén vai volver», relata unha veciña do concello.
«Estivemos a vivir en varias cidades catalás. En Xirona, Barcelona, en Blanes. Pero alí a vida é moi cara. Aquí ganas menos que en Cataluña, pero o soldo alcanza para moito máis.
Pero non todo é fácil. En San Andrés non hai auga da traída. A rede non chega. Cada veciño ten un pozo ou toman a auga das leiras. «Estamos a tratar de arranxar o problema co Consorcio de Augas do Cantábrico. Polo momento, temos que levar a auga en garrafas, pero con todo é mellor que non gañar para facturas. é unha experiencia. Vivimos mellor que pagando e pagando. En Blanes gañabas mil euros, pero pagabas uns 800 de aluguer. Por aquí, nas Nogais, podes atopar unha bufarda por uns 150 euros. En Cataluña iso é algo impensable», apunta.
Tampouco lle foi complicado atopar traballo. Chegou en decembro e, practicamente, empezou como camareira nun bar-hostal do municipio. A súa parella tamén o achou pronto, no seu, como oficial de primeira nunha empresa local.
Pero non son os únicos que tratan de regresar ás raíces que deixaron atrás os seus pais ou avós. «Por aquí nas parroquias do concello hai como unhas catro familias que volveron de Cataluña e hai outra dun pobo de aí arriba que, ao parecer, tamén vai volver», relata unha veciña do concello.
2010-02-26
O Concello de As Nogais no ultimo pleno, acordou arranxar as escolas de Doncos e Torés
Admítense ideas para o seo uso, en principio adicaranse duas partes a duas vivendas e as outras duas a locai sociais
Admítense ideas para o seo uso, en principio adicaranse duas partes a duas vivendas e as outras duas a locai sociais
2010-02-11
2010-01-24
Onde inventouse o butelo?
2010-01-07
O Apalpador
Como no caso do Yeti, nadie, hasta día de hoxe, conseguira facerlle unha foto ó Apalpador; pero gracias ó bon facer fotográfico de Maese Botauga, e a un berrido tipo "Quieto, non te movas, que te vamos retratar!!!!" temos hoxe un documento gráfico inigualable.
Claro que... falta saber quen se esconde debaixo do uniforme.
PD: ojito con chivarse os que estaban presentes, que volo encirro...
Claro que... falta saber quen se esconde debaixo do uniforme.
PD: ojito con chivarse os que estaban presentes, que volo encirro...
Suscribirse a:
Entradas (Atom)