2007-04-26
2007-04-22
2007-04-17
ABRIL
Algo terá a auga cando a bendicen
Pois o mismo que se lle aplica á auga se lle pode aplicar ó mes de abril. Chegou a primavera, e con ela os capullos... das flores. E neste mes naceron ilustres personaxes en Doncos. En dez días, escasamente, cumplense anos desde pandelo a outeiro, pasando por val de susán, e algún que está no medio dos dous e que non ten claro a que barrio pertenece.
Empeza o día 8 Santi, que cumple taitantos; síguelle o día 12 Pepín, o señor autobusero, que cumple taitantos e pico. Pasamos ó 16 e pasamos pola riega; alí o primogénito da familia pasa dos titantos, pero non se sabe ben como o leva. Chegamos o barrio de outeiro, zona sur. O que suscribe, o 17, cumple taitantos menos un; pero parece que ten taitantos menos dous. O final volvemos a pandelo, para que o 19 cumpla Carlos. A edade de este non se pode decir, porque nos deixa en vergüenza ós demáis.
En fin, visto os personaxes non é de extrañar que propoñamos abril como o mellor mes do ano, sin ningún tipo de discusión: qué sería de Doncos sin os gorgoritos de riega e meus no café, sin o suave devenir de Santi pista arriba ou pista abaixo, sin a mexada desde o castiñeiro o día de Santiago que estableceu como tradición Pepín, e sin o cachondeo e o arte en pleno danzón de Carlos. Inimitables e irrepetibles (gracias a dios).
Felicidades a todos.
Empeza o día 8 Santi, que cumple taitantos; síguelle o día 12 Pepín, o señor autobusero, que cumple taitantos e pico. Pasamos ó 16 e pasamos pola riega; alí o primogénito da familia pasa dos titantos, pero non se sabe ben como o leva. Chegamos o barrio de outeiro, zona sur. O que suscribe, o 17, cumple taitantos menos un; pero parece que ten taitantos menos dous. O final volvemos a pandelo, para que o 19 cumpla Carlos. A edade de este non se pode decir, porque nos deixa en vergüenza ós demáis.
En fin, visto os personaxes non é de extrañar que propoñamos abril como o mellor mes do ano, sin ningún tipo de discusión: qué sería de Doncos sin os gorgoritos de riega e meus no café, sin o suave devenir de Santi pista arriba ou pista abaixo, sin a mexada desde o castiñeiro o día de Santiago que estableceu como tradición Pepín, e sin o cachondeo e o arte en pleno danzón de Carlos. Inimitables e irrepetibles (gracias a dios).
Felicidades a todos.
2007-04-03
A quén lle tocou...............???
Como dirían os idiomáticos da TVGa, "Velaí o tedes, rapaces:"
Pois iso, a ver a quén lle tocou o invento ese do minikuá. E tamén, manda carallo que abandonados somos que pasan os días e non nos acordamos de decir cal número foi o premiado no sorteo este.
(Por certo, que eu prefería, de tocar, que me tocaran os seis kilos de euros, e non o moniquas ese)
ALE, ALE, que salga o premiao!!!
Pois iso, a ver a quén lle tocou o invento ese do minikuá. E tamén, manda carallo que abandonados somos que pasan os días e non nos acordamos de decir cal número foi o premiado no sorteo este.
(Por certo, que eu prefería, de tocar, que me tocaran os seis kilos de euros, e non o moniquas ese)
ALE, ALE, que salga o premiao!!!
2007-04-02
Con nocturnidade e alevosía
Facendo gala da exclusividade que nos caracteriza, adiantándonos ó Mundo, ó País e incluso ó Marca; sin que aínda se fixeran eco as distintas radios e televisións locales de Doncos (que has hai), publicámola foto da reunión da executiva do BNG, donde se coceu a lista para as próximas eleccións municipais. Hai que reseñar que aparte da lista tamén se coceran empanadas e bizcochos.
Non están todos os que son, nin son todos os que están, pero a xuntanza valeu a pena. Na foto queda retratado un momento de esparcimento despois das duras negociacións, donde cada un está o seu aire sin nin siquera darse conta da cámara que lles está facendo a foto.
Ahora intentaremos colarnos nas reunións dos outros partidos políticos. Sabemos que está complicado, pero en canto detectamos o olor a empanada e chorizo somos capaces de calquera cousa.
Unha vez máis na brecha, doncosblog.
Non están todos os que son, nin son todos os que están, pero a xuntanza valeu a pena. Na foto queda retratado un momento de esparcimento despois das duras negociacións, donde cada un está o seu aire sin nin siquera darse conta da cámara que lles está facendo a foto.
Ahora intentaremos colarnos nas reunións dos outros partidos políticos. Sabemos que está complicado, pero en canto detectamos o olor a empanada e chorizo somos capaces de calquera cousa.
Unha vez máis na brecha, doncosblog.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)