2008-06-27

Prometo estarte agradecido...

ANTECEDENTES DE HECHO
PRIMEIRO
Hai un par de meses chamoume Espín por teléfono:
- Oyeeee, que te anda buscando a Guardia Civil!!!
- ¿E logo Marelo non ten o meu número?
- Que nooooo. Os da Policía Xudicial. Deilles o teu número e din que te van chamar.
- Pos fale, pos bueno! Xa sabía eu que non tiña que abrir aquela conta en Suiza...
E ahí quedou a cousa.
SEGUNDO
O cabo dun tempo chámame un señor moi amable, da Xudicial, como puden comprobar máis tarde, e sométeme a un terceiro grado en relación a este blog e a un vídeo de unha escena romántica entre dous enamorados que anda circulando por ahí.
Explíqueille como puden que esta páxina non ten nada que ver co día de San Valentín nin cousa que se lle pareza e que a temática está máis cerca da retranca, o humor, o "quitame allá esas pajas" e o "vaiase Señor Coedo" que do erotico-festivo. Tamén lle dixen que en ningún momento estuvo colgado o vídeo e que para comprobalo solo lle tiñan que pedir a Google (o propietario do dominio a través de Blogger) un rexistro de actividades. E ahí volveu quedar a cousa.
TERCEIRO
Pero esta mañá tuven que personarme no Xuzgado de Primeira Instancia e Instrucción de Sarria para efectuar unha nova declaración e volver a reafirmar o afirmado diante dos señores letrados, secretarios xudiciais, axentes e demáis testigos. E ahí chegou o cabreo!

ANTECEDENTES DE DERECHO
PRIMEIRO
Non teño absolutamente nada en contra dos procedementos xudicias que leven a esclarecer un feito (neste caso está bastante claro) e sempre estarei en disposición de colaborar.
SEGUNDO
Non teño absolutamente nada en contra dos letrados que buscan probas por donde as poda haber para favorecer ó seu cliente.
TERCEIRO
Non teño absolutamente nada en contra da señora que me puxo un café esta mañá en Sarria que non había dios que o tomara (aínda que debería).

ACIERTO
O que si teño é unha indignación -por non decir mala ostia- sublime contra os interfectos ou interfectas que dixeron que o romántico vídeo estuvera colgado nesta páxina. Señores/as: si non sabemos por donde andamos en internet ou as páxinas que visitamos empezan todas por XXX, mellor quedámonos calados e non difamamos (o uso intensivo da mau pode ser outra alternativa). Unha mentira repetida moitas veces convírtese en verdá. Señores/as: detrás das páxinas hai personas. Os blogs non surxen por generación espontánea, nin hai un exército de chinos redactando noticias. Neste caso concreto creo que os redactores desta páxina saben perfectamente donde está o límite e o tipo de temática a tratar. Polo tanto, digo que: NO BLOG DE DONCOS NON ESTUVO COLGADO O VIDEO. A ver si queda claro de unha vez, joer.

Como diría un comentarista habitual desta páxina: "Me cago naz obraz públicaz, que zudorez, coño!"

2008-06-16

FideCar

14 de Junio. Toral de los Vados (León). Concentración Cuervos Rojos.
Despois de cienes y cienes de kilómetros, cada un ó lombo da súa burra, apareceu a solución. Acabouse o falar por señas. A partir de ahora os viaxes en moto faránse máis levadeiros e entretenidos. Ademáis, o vehículo en cuestión, ten múltiples usos: ¿Que hai que ir por un feixe de berzas? Pois vaise. Ademáis, na parte de atrás, ten enganche pre arado, fresa e rotativa. Un chollo.
Os interfectos andan ahora buscando financiación para poder compralo. Xa venderon as súas motos e aínda así non lles chega. A ver si algunha alma caritativa pode aportar unhos eurillos. A inversión merece a pena.

2008-06-12


Ahi o tedes, pásalle coma o Veigacho cando toma canabis tórnase moi falador

2008-06-11


E non vedes co se explica o Ramoncin, vamos ter que cortarlle " a cana" . Dixo a Sra Pura dixo, que lletraspasaba o mostrador, non sei se me chegara o serrucho do Veiga

2008-06-09


Sr. Delegado da Consellería do medio rural

Expediente MON-LU-9/2008-ASV

Moi Sr Meu:

O asunto do castiñeiro é doado de explicar e ao mesmo tempo complexo. Hai trinta anos que os veciños mercamos unha propiedade, coa intención de modificar un camiño que atravesaba o campo da feira onde estaba situado o castiñeiro do que estamos a falar.

Esta árbore, polo lugar que estaba a ocupar – ao pé mesmo da pista - e mais a inclinación que lle estaba a afectar, tiña roto moitas lonas de camións e tractores. ( Eu mesmo fun un dos moitos afectados pola súa disposición, pois en certa ocasión quedou enganchado nel o remolque do meu tractor). A maiores, impedía as manobras de entrada e saída do transporte escolar que víase, un día si e outro tamén, en constantes atrancos.

O castiñeiro contaría cunha idade de 80 anos e medrou torcido por culpa de estar a sombra doutro máis grande que el e, como era de agardar, foi buscando a vida polo camiño que lle marcaba a luz do sol cada mañá.

Co propietario da árbore, Xulio Alvarez , -que é quinto, veciño e, por riba, amigo meu desde cativo - tiña falado en varias ocasións sobre a situación do castiñeiro e sobre os problemas que estaba a supor para todos os veciños a inclinación natural que padecía, asuntos ambos nos que tiñamos plena coincidencia de criterios. Sentado isto, achegueime unha mañá cedo ata o castiñeiro co meu tractor e a miña motoserra e optei por eliminalo, movido polo desexo común e compartido de ter libre e franca a pista pola que nos servimos todos os veciños. Tomei esta decisión, insisto, convencido de que estaba a facer un ben a toda a comunidade e mais a todos aqueles que, sendo alleos ao pobo de Doncos, tamén tiñan a necesidade de servirse da pista. Considerei, por dúas razóns, que a mellor opción era facelo eu mesmo: unha, porque Xulio Alvarez ten o seu posto de traballo fóra de Doncos (e non tiña tempo de facelo el mesmo...) e, outra, porque tampouco contamos cun pedáneo a quen dirixirnos, ( porque os alcaldes de hoxe en día non os nomean pois semellan ter o don da ubicuidade, don ben estudiado e que lles reporta unha morea de votos en cada elección ... ) e ,sopesado todo, e unha vez cortada a árbore, levei falca, cana e pólas ata a propia porta do dono para que fixera uso delas como mellor considerase. Case de seguido, esa mesma tarde, plantei no mesmo lugar un castiñeiro novo, enxertado e de “parede”. (O anterior era de “presa”, variedade que dá unhas castañas de moi baixa calidade).

Expostos os feitos, réstame manifestarlle a vostede que entre o sr. Xulio Alvarez e mais eu estamos a manter a mesma relación persoal de sempre, se ben –e isto é comprensible- fíxome o comentario de que nun suposto caso semellante fale previamente con el, para acordar xuntos día e hora na que proceder á corta (se esta é necesaria), e evitar así malos entendidos ou comentarios de terceiros.

Pola miña parte -ignorante de que esta acción podía rematar coa incoación dun expediente de sanción-,manifesto a miña disposición a non repetir, por ignorancia, feitos como os que deron pé ao informe que lle remitiron, e quedo á espera do que vostede decida. Se optara pola sanción económica, só pregarlle que non sexa dunha contía alta, pois os meus veciños fixéronme saber a súa intención de axudar no pago e non desexo que lles supoña unha cantidade elevada. (Recoñezo que a xenerosidade que me ofreceron a través dunha comisión de tres persoas chegou a emocionarme.)

Por outra banda, e na defensa do meu bo nome, quero engadir que en Doncos non me coñecen por feitos como o manifestado nas liñas anteriores, senón por outros absolutamente distintos...coma son os de plantar árbores polo pracenteiro gusto de facelo, así coma enxertar para min e para outros ou axudar nas labouras propias de bos veciños labregos. E isto, erros á parte, é algo que nestes intres me axuda a camiñar.

Para rematar, só invitalo – se o considera necesario para a súa decisión – a achegarse ata o meu pobo de Doncos para que coñeza “in situ” o lugar onde estivo a árbore que cortei , e a condición na que quedou agora ese mesmo espacio trala plantación do novo castiñeiro.

Agardando a súa comprensión quedo para o que vostede dispoña

2008-06-05

CALQUERA PARECIDO CA REALIDADE E PURA COINCIDENCIA



DIA: Non se acorda ninguén

HORA: Naide tiña relo

LUGAR: Por suposto Chavello

CANTIDADE DE TULLANMORE: Ufffffffffffffff

MODELO DE SOMBREIRO: O que taía pre gadañar na ferrería